Opgenomen in de Indiase cultuur

Hey lieve allemaal,

Wat gaat de tijd snel hier!! Ik ben al 2,5 week weg! (gelukkig heb ik nog 3 maanden te gaan :D)
Heb afgelopen dagen weer veel meegemaakt.

Tijdens onze introductie bij Bless en tijdens gesprekken met verschillende mensen kwam ik erachter dat er hier veel wordt gedaan aan kinderrechten en kinderarbeid (mijn scriptie onderwerpen).
Kinderen (en vrouwen) bewust maken van hun rechten en duidelijk maken wat het belang van onderwijs is bij het bestrijden van kinderarbeid staat hoog op de agenda van Bless.
Dit leek mij DE mogelijkheid om mijn theoretische scriptie te koppelen aan de praktijk.
Afgelopen vrijdag had ik een gesprek met Uma. Zij werkt voor Bless en leidt projecten over deze onderwerpen.
Samen met haar heb ik gekeken hoe en wat ik kan doen op dit gebied.
Het plan is nu om 1 week (in februari) te gaan werken in een Child Care Centre (CCC). In deze centra worden voorlichtingen gegeven aan vrouwen en Child Clubs. Ik zal samen met medewerkers van Plan International en Bless deze voorlichtingen voor een deel bedenken en vervolgens geven aan de mensen in de centra.
Kan niet wachten tot het eindelijk zover is!!
Naast dit gesprek ben ik met Uma op bezoek gegaan bij een tweetal centra. Alles werd door de leidsters uitgelegd en ze lieten trots hun werk zien. Kinderen krijgen overdag te eten in hun CCC. Deze maaltijden worden o.a. betaald van het geld dat over is van de Tsunami. De maaltijden worden nauwkeurig samengesteld zodat de kinderen voldoende en afwisselende voedingsstoffen binnen krijgen. Elke maand wordt het gewicht van het kind gewogen en gekeken naar de vooruitgang. Ik mocht deze grafieken bekijken en bij elk kind was er een gewichtstoename te zien (en dat is hier heel positief!)
De CCC's die ik heb gezien stonden in de rural areas van Cuddalore. Ik werd weer even met beide benen op de grond gezet door de armoede, maar tegelijkertijd ook de vreugde en het geluk om kleine dingen die deze mensen uitstralen. Dit was weer een situatie waar ik even onzichtbaar wilde zijn of eruit zien zoals zij. De mensen hier aanbidden je op alle momenten van de dag, kinderen kruipen weg in een hoekje omdat ze bang zijn van je huidskleur en overal maar dan ook overal heb je een voorrangspositie. Nooit heb ik beseft wat voor een invloed je huidskleur heeft op je status, je manier van leven, je handelingen etc.
Het was een zeer leerzame en indrukwekkende dag. Niet alleen door wat ik gezien heb maar ook door wat Uma mij vertelde over de gevolgen van de Tsunami en de gevolgen van al het geld dat naar dit gebied is gekomen voor wederopbouw. Aan het eind van de dag liep ik rond met de vraag: "Is het wel goed geweest om zoveel geld beschikbaar te stellen meteen beschikbaar te stellen...?" Naar het antwoord op deze vraag ben ik nog opzoek.

Zaterdag hebben we een brommertje gehuurd. De eerste dagen dat we in India waren hebben we meerdere malen gezworen NOOIT zelf deel te nemen aan het verkeer. Dat zou onze dood worden.
Maar nu we al wat meer gewend zijn aan het verkeer, en ook beter snappen hoe het allemaal in elkaar zit durven we het toch aan.
's Ochtends hebben we 3 brommertjes gehuurd en we hebben heel de dag rond gereden. Het was heerlijk!
We hebben eerst de rustige wegen van Auroville verkend. Door prachtige natuur, langs kleine dorpjes en grote westerse huizen. We begonnen redelijk gewend te raken aan de snelheid van het brommertje en het verkeer. 's Middags durfden we het aan om naar Pondy te gaan. De weg hier naar toe is een vrij drukke weg. En daar reden fulltime toeterend langs de fietsers, koeien, geiten, vrouwen met schalen op hun hoofd, de bussen, riksja's en nog zo veel meer wat hier op de weg rond rijdt.
Het geeft je een vrij gevoel, een gevoel dat je in de Indiase samenleving bent op genomen. Heerlijk!
Om deze mooie dag helemaal goed af te sluiten hebben we 's avonds met Forbes (een andere vrijwilliger die ook bij Camille logeert) een drankspelletje gedaan (kingzen, voor velen zal dit spel bekend zijn :D).

Zondag ben ik samen met Milou op 1 brommertje naar Pondy gereden. De Sunday Market was er en het was zeer druk omdat alle families nieuwe kleren gingen kopen.
Dit vanwege Pongal. Pongal is het oogstfeest. Het duurt 3 dagen en overal is het feest. Iedereen is mooi aangekleed (in nieuwe kleren), de huizen worden extra goed schoon gemaakt en voor deur worden de Kolams mooi ingekleurd (een Kolam vind je voor elk huis, het is om de goede goden naar binnen te lokken).
Omdat de koeien van groot belang zijn bij de oogst worden deze op de tweede dag van Pongal in het zonnetje gezet. Hun hoorns worden geverfd, ze krijgen bloemenkransen om en een stip tussen hun ogen.
Zondag avond (de dag voordat Pongal begint) wordt de eerste gekleurde Kolam gemaakt. Ik zat buiten nog iets te lezen en te kletsen met Forbes toen Amma (ookwel oma voor ons, ze is de moeder van Jansi) ons kwam vragen om mee te helpen. Een Kolam wordt gemaakt met een soort poeder. De buitenlijnen met witte poeder en tijdens Pongal wordt het figuur ingekleurd met gekleurde poeder. Het lijkt makkelijker dan het is. Op de foto's kun je zien hoe zo'n Kolam eruit ziet.

Maandag zijn we naar een typische Indiaase film geweest. Samen met de familie van Camille en Jansi gingen we er naar toe. Het was een heuze happening. Voor de bioscoop stonden honderden mensen. De hoofdpersoon uit deze film is zeer populair in India bij zowel de meisjes als de jongens.
In Nederland wordt je aangekeken als je te hard kraakt met je zakje chips of even iets fluisterend zegt tegen je buurman of buurvrouw, hier in India is het een ander verhaal.
Je hebt het gevoel dat je bij een popconcert aanwezig bent. Bij elke goede actie komt er een luidt gejoel uit de zaal. Iedereen klapt, fluit en schreeuwt. Zeer bijzonder om een keer mee te maken.
Wat ook heel apart is bij de Indiase films is dat meisjes en vrouwen er heel sexy bij lopen, terwijl in het dagelijks leven vrouwen zich zo onopvallend mogelijk moeten gedragen. Een groot contrast.

Vandaag ben ik door Fammi (een nichtje van Camille en Jansi) helemaal mooi op zn Indiaas aangekleed. Ik mocht een half-sari van haar aan, ze deed me haar oorbellen in en zelfs mn haar werd gedaan. Op de foto's kun je zien hoe dit eruit ziet.

Ik blijf jullie op de hoogte houden van mijn avonturen hier.

Groetjes en heel veel liefs Renee