De familie op bezoek!

Hey!

Via deze weg wil ik iedereen adviseren om ook op reis te gaan. Niet omdat elke dag bestaat uit een aan een schakeling van avonturen. Of omdat het zonnetje in bepaalde landen nou eenmaal iets vaker schijnt dan in Nederland. En vooral niet omdat andere culturen zo interessant zijn. Maar puur en alleen omdat je dan ook zoveel leuke reacties krijgt op de verhalen die je op het net zet.
Dus allen; bedankt daarvoor!

Het is alweer bijna 2 weken geleden dat ik, toch een klein beetje zenuwachtig, op het vliegveld in Durban stond te wachten.
Om 13.30u precies gingen de schuifdeuren open en kwamen paps, mams, oom Aad en tante Helga naar buiten.
Ook al was ik natuurlijk pas 3 weken weg, het is heel bijzonder om elkaar ineens in Zuid-Afrika te zien.

De eerste 2 nachten verbleven we in Blue Sky Mining Backpackers, Durban.
Durban is niet een heel mooie stad maar ik wilde heel graag een aantal projecten van Be More laten zien en ook een aantal contacten van mij aan ze voorstellen en hun trips uitproberen.

Zondag was het 'projectendag' en hebben we heel de dag door Durban gereden en zijn we op bezoek geweest bij een drietal projecten. Dit was voor iedereen een heel bijzondere ervaring.
Doordat ik al een aantal keer bij de projecten was geweest was ik gewend aan het beeld, de geuren en de verschrikkelijke verhalen die je van of over kinderen hoort. Nu wil ik hiermee niet zeggen dat ik als een ijskonijn overal rond loop. En valt het me op dat het 's nachts net iets langer duurt voordat ik in slaap val. De verhalen die je hier hoort hebben wat meer verwerking nodig. Ze gaan hier nou eenmaal helaas niet over het behalen van zwemdiploma A of het reuzenrad in de Efteling.
De verhalen die je hier hoort gaan over een jongetje dat gezond geboren werd. Hij was naar moeders idee iets te druk en dus hield ze hem kalm met pure alcohol. Nu is hij zwaar gehandicapt.
Of een oom die zijn eigen behoeften niet onder controle had. Zijn nichtje was de dupe. Terwijl ze aangifte deed met haar moeder bij het politiebureau werden ze beide in aparte kamers verhoord en vond de politieagent dat ook hij wel even aan zijn trekken mocht komen...

Dat deze verhalen door merg en been gaan bleek wel uit de emoties die je zag bij paps, mams, Aad en Hel. Dit zette mij weer even met twee benen op de grond.
Naast de gruwelverhalen en beelden was er ook veel tijd om lol te maken met de kids. Vooral pap en Aad werden geregeld als klimtoestel gebruikt. Maar ook mam en Hel veroverden, als echte moeders, de harten van de kids.

De volgende dag zijn we richting Janet gegaan (zie foto's vorige verhaal).
Onze guide Howard liet ons alle plekjes van de omgeving zien en vertelde veel over de geschiedenis en de Zulu-cutluur.
Bij de buren van Janet kregen we een lokale maaltijd. Nu ik de foto's terug zie lijkt het dat we heerlijk zitten te smikkelen in het echt was het niet geheel ons lievelings kostje...
's Avonds werden we letterlijk van onze stoel geblazen toen een Zulu-group ging optreden. Wat een stemmen hadden die meiden!

Dinsdag ochtend in het zonnetje aan het ontbijt herinnerde Hel er ons even aan dat we pas 3 dagen onderweg waren...

We hebben nog veel meer meegemaakt voordat ik richting Port Elizabeth (PE) vertrok om weer aan het 'werk' te gaan maar helaas moet ik er nu vandoor.

Ik probeer snel de rest van de trip met de familie te beschrijven samen met mijn verblijf in PE.

Heel veel liefs!!